Terug in de tijd.
Zoek de 7 verschillen
Geen idee hoe ik nu moet beginnen en hoe ik het stukje aantrekkelijk kan maken want als ik een paar van die grijze cellen probeer te vinden ben ik wel even bezig. Denken, denken, denken en ja hoor een nieuwe cel fluistert mij toe, begin maar gewoon bij het begin, oh wat ben ik goed pff. Maar even zonder gekheid, heel de Delftsche bevolking en met namen de leden hebben een periode van gewenning achter de rug. En wie nog steeds niet gewend is aan Sportcafé de Mookies zullen het de komende decennia lastig krijgen want de geslagen palen in de grond moeten zelfs nog drogen zo nieuw is het.
Anders is het met de oude vertrouwde Restaurant de Buitenhof of te wel de notenbar zoals ik het de laatste tijd noemde. Hier hebben de palen hun dienst bewezen door ons decennia lang veilig boven de grond te houden. 2 of 3 jaar geleden moesten we wel afscheid nemen omdat de gemeente weer eens een eigen planning en idee had. De tijdens evenementen drukbezochte parkeerplaats was de aangewezen locatie om een nieuwe sporthal te bouwen.
Het oude restaurant was er wel een waar je behoorlijk wat mensen kon herbergen en grote toernooien kon organiseren zo ruim was het. Er is veel gebeurd in haar bestaan, te veel om het voor een leek te kunnen overzien en te begrijpen. Het enige wat veel mensen zagen is dat Willem en Lenie vochten voor hun bestaan. En dat deed pijn, ik besloot toen handtekeningen actie te houden onder de leden waarna ik deze met uitleg overhandigde aan de wethouder van sportzaken. Geen idee meer wie dat was maar die vent weet in ieder geval wat en hoe een Delftsche burger over bepaalde zaken denkt maar ook daar bleek een doofpot in de hoek te staan zoals gebruikelijk.
We zijn nu enkele jaren verder als plotseling een rij bouwhekken de voorgevel de oude toko ontsierd. Een vertrouwd uitzicht wordt hierdoor ontwricht door containers en gordijnen die vergeefs wachten op een wasbeurt. Deuren en bereikbare ramen hebben het zwaar, ze worden aan de buitenwereld onttrokken door posters en verf. Als je hier lang genoeg naar kijkt zie je het restaurant De Buitenhof met één oog somber kijken naar broertje Sportcafé de Mookies, terwijl het andere oog verbaast en angstig ziet hoe van Eijk ARS alle asbest verwijderd en kennis maakt met de sloophamer. En ik, tja ik zie nog steeds mensen in en uit lopen met de gedachten hier zullen we nooit meer binnen komen.
Maar schijn bedriegt want er zijn mensen die toch geluk hebben en ik ben er een van die zich beroepshalve kan opmaken voor de laatste blik in die oude vertrouwde Restaurant De Buitenhof. Nou denken sommigen misschien dat wil ik ook wel maar dat is helaas uitgesloten. Ik heb het geluk dat van Eijk ARS een klant van ons is en ons dus belt om asbest metingen te komen doen. Met andere woorden, alle asbest dient voor de sloop verwijderd.
Na aankomst was de opdrachtgever verbaasd dat ik de weg wist en vroeg hoe dat kon. Dat was het begin van een lang gesprek en herinneringen terwijl ik van de ene verbazing in de andere viel want wat was het een zootje. De bar waar we zo lekker zaten was zichtbaar aangeslagen, het restaurant leek tevergeefs op een feest te wachten zo leeg, de wanden in de gang hadden al kennis gemaakt met mokers en rouwdouwers, de grote zaal bleek een opslagruimte voor puin, de vloer was deels opengemaakt en bleek vol isolatie te zitten, de zittingen van de tribunes waren weg, vanaf de voordeur tot de grote zaal bereide men voor om asbest te saneren, een vreemd uitziende grote glijbaan vanuit het plafond boven de tribunes tot de vloer om grote zakken afval over af te voeren.
De opdrachtgever liep voor mij uit en stapte een steile trap op omhoog naar de zolder. Mijn god daar was ik nog nooit geweest zo groot met een pad van houten planken waar je op moest blijven staan of lopen want het is een eind naar beneden. Vervolgens kon ik mijn werk beginnen om daarna eens lekker rond te lopen. Diep gezonken in herinneringen schoot alweer een column door die grijze cellen.
Uiteindelijk stond ik bovenaan de tribune waar ik goed zicht op de grote zaal had, draaide een shagje (het rookverbod was opgeheven) en zag honderden darters nog bezig. Echter was het weer tijd voor werk waarna ik een sombere Restaurant De Buitenhof achter liet. Het idee om wat foto’s te maken als we binnen twee weken weer terug moeten komen blijft afwachten maar één ding is zeker, mocht ik weer gaan zullen zeker foto’s volgen.
______________________________________________________________
Nooit eerder versloeg ik een wedstrijd waar een team kampioen kon worden in welke divisie ook. Het besluit hiertoe was simpel, het is een team met spelers die een leuk niveau kunnen halen en natuurlijk de enkele records die gehaald kunnen worden. Dus in de wetenschap dat ze die avond kampioen zouden gaan worden trok ik richting de Mookies met pen en papier en natuurlijk mijn flits vriendje.
In verwachting van de vele fans die het team met zich mee trekt zou je een uitverkochte Mookies verwachten, echter het tegendeel was waar. De mensen die daar waren moesten zelf spelen dus de enige fans waren Willem, Lenie en ik maar dan heb je ook wat, slik. Mook’s Bulldogs toonde een sfeertje waarmee zij elke week hun tegenstander opslokten, gelaten, ontspannen maar klaar om het beest uit te hangen door hun bek open te trekken en de tanden te laten zien.
Maar toch een beetje verrast voelde ik 12 meter vlees mijn kant op kijken waarbij hun vervaarlijk uitziende bekken gelukkig enig glimlach vertoonde. Met een gevaarlijk maar onschuldig blik keek ik terug waarna het 12 meter vlees plots een muilkorf leek te hebben. Zo wist ik toch veilig naast hoofd buldog, leider captain Larry Medhurst plaats te nemen en was het ijs gebroken.
Nadat ik verwelkomd werd door Larry en zijn doedels en mijn administratie op orde had besloot reserve staande René Waanders die avond lekker huis te houden aan de bar. Niet lang daarna werd gestart met de wedstrijd waarbij het eerste koppel kans zou de titel definitief binnen te slepen als alles goed zou gaan dus eerst moesten de singles even gewonnen worden.
Matthew Medhurst nam als eerste voor de oche plaats en mocht het opnemen tegen Jeroen van Cappelle. Matthew maakte zijn verwachting waar door ogenschijnlijk simpel het eerste punt te pakken en 100% op de dubbels te behouden.
Barry Albers daar in tegen moest op gang komen tegen een sterk spelende Fred Nijs terwijl Barry net op tijd zijn concentratie te vinden als Fred wat inzakt. Hierdoor werd het even spannend maar Larry is Larry niet als hij samen met zijn doedels Barry even aanmoedigt en klaar ia klara.
En dan Sander Jansen, de man die op zijn hoogtepunt gaat stoppen om meer tijd met zijn gezin door te brengen en gelijk heeft hij al is en blijft het jammer. Hij mocht het tegen Niels v/d Dries opnemen maar die wist hij zonder geblaf maar kwispelend op afstand te houden.
En dan Marco Medhurst, hier kan ik kort over zijn omdat deze twee meter buldog weinig moeite had om Marco van Berkum van zich af te houden.
Hiermee werd de trend van het hele seizoen op z’n hondjes door Mook’s Bulldogs en zonder geblaf voortgezet. Het 10 meter vlees liet nu geen vleesverslindende hoektanden zien maar nu glimmende snij gebitjes terwijl René aan de bar de bodem van het vat probeerde te halen.
Natuurlijk besloot captain Larry zijn vlees en bloed ter strijde te zetten waarmee de eer op en top familie Medhurst “Mook’s Bulldogs” kon worden (mede dankzij het hele team). Matthew en Marco Medhurst kregen na jaren van onbenutte kansen nu dan echt de mogelijkheid het vel bevochten seizoen af te sluiten door hun koppel een mooie glans te geven.
Nog steeds onbevangen en vol vertrouwen werd begonnen aan de eerste leg die zij dan ook vrij rap de baas waren als Matthew deze direct pakt. Hiermee behield hij nog steeds de 100% op de dubbels als ze aan hun tweede leg beginnen. Ook hier is weinig over te melden of toch niet, Matthew haperde nu op de dubbels waarmee zij Dartinfarct lieten zien dat ze ook mens van vlees en bloed waren dus de zenuwen zouden wel eens voor de deur kunnen staan.
Niets was minder waar, nonchalant werd de derde leg onnodig weggegeven omdat Dartinfarct van zich af bleef bijten dus hebben zij haar op hun ballen. De vierde leg zou dus de titel moeten opleveren terwijl de rest van die honden zich hoorbaar opmaakten om het dak van de Mookies af te schreeuwen. Uiteindelijk leek het nog spannend te worden doordat Dartinfarct dichterbij kwam als Marco de top mist en 35 overhoudt. Dartinfarct zette nog even aan want de kans dat Matthew mist is altijd aanwezig.
Echter was Matthew koelbloedig als een buldog als hij de 3 weet te raken om 32 over te houden. Vervolgens staat iedereen klaar want met nog twee darts te gaan moet het toch lukken. Helaas voor iedereen had de tweede dart geen trek en was het wachten op die ene laatste superbelangrijke dart.
Even keek Matthew om met een brede grijns op zijn bek, draaide zich weer terug en als een vent met vele titels nam hij de dubbel 16 op de korrel die uiteindelijk vol raak was. Hiermee werd Mook’s Bulldogs dan eindelijk kampioen 2011/2012 waarna zij van Willem en Lenie elk een pakketje drank in ontvangst namen.
Het geen wat er nu nog te halen is, is het magische getal 200 punten uit 26 wedstrijden. Menig speler heeft dan ook terecht laten weten via facebook dat zij voor de 9-0 moesten gaan wat achteraf ook bijna gebeurde 8-1. Voor mij was het van korte duur daar ik alleen die 5 punten wilde mee maken maar niet zonder een groepfoto de deur uit kan lopen.
Mook’s Bulldogs met Larry Medhurst captain, Matthew Medhurst, Marco Medhurst, Barry Albers, Sander Jansen en René Waanders gefeliciteerd.
Kampioen ere divisie
Mook’s Bulldogs.
De 170 club van de DID
Als je met slaperige ogen en toch redelijk uitgeslapen gevoel naar buiten kijkt waarbij je bedenkt dat het zaterdag is en veel te doen hebt en je ziet het zonnetje zijn best doen maar het wolkendek is veel te dik waarbij ook de temperatuur ons nog even aan de bijna gestarte 11 stedentocht laat denken besluit ik toch maar weer achter de knoppen te gaan zitten, zo dat is de langste zin uit één adem en zonder te stoppen die ik op het scherm weet te krijgen. Ik trakteer mijzelf eerst op een bakje warme verder wakker maker en zet mijn vrouw in de bank voor de buis zodat ik ongestoord het beeldscherm kan vullen met leesgoed.
Of dit een voorbode voor vandaag zal zijn weet niet maar mijn planning voor vandaag staat letterlijk op losse schroeven en daar ben ik blij mee want nu ben ik geheel eigen baas dus voel ik mij eigen ook even ZZPer. Dit alles gebeurd dankzij Mook’s Bulldogs die op facebook hun zoveelste overwinning kenbaar maken.
Tja, ik vindt records nou eenmaal interessant zeker als het over darts binnen onze vereniging gaat. Je hebt dan niet alleen een reden voor een stukje maar vooral een reden het nieuwe fenomeen aanvallend darten verder leven in te blazen. Want zeg nou zelf, het is best een uitdaging en spannend tegelijk om oude records te breken. Niet dat ik dit seizoen aanvallend bezig ben pff maar er zijn meer kapers op de kust die hun boontje mee pikken en daar leent de digitale snelweg zicht uitstekend voor en dat zonder winterjas of bikini.
Als eerste duik ik naar of nee ik surf naar de bijzonderheden van dit jaar, de hoge finishes en bekijk vervolgens snel alle digitale jaargangen vanaf 2004/5 na. Hieruit blijkt dat Henk Logger en Cok de Booij de eerste waren gevolgd door nog eens 10 man met de 170 finish. Bijzonder is dat dit seizoen nog niet ten einde is en dat er al 4 man zijn die de dubbele pit als laatste wisten te raken na 2 triples 20, een 170 finish dus. Uniek! Ik vind van wel netjes gedaan mannen.
Maar nu ik toch bezig ben wil ik geen half werk doen en wekt het tevens mijn nieuwsgierigheid hoeveel 180ers we tot nu toe hebben gegooid in de ere divisie. En als ik dan toch bezig ben, ik ben Peter Nooijen niet als ik er niet iets bij verzin om het bekijken ervan aantrekkelijker te maken. Jaren geleden is het mij met de single top 20 toch ook gelukt welke nog steeds gebruikt word.
Het kan best mogelijk zijn dat ik er een paar naast zit want rekenen is niet mijn sterkste kant maar toch waag ik mij er aan, klappen en commentaar krijg ik later wel. 2009/10 is tot nog toe een flinke uitschieter gebleken, maar liefst 502 maal 180ers waarvan Hans Blijs er 33 voor zijn rekening nam. 2010/11 neemt de 2e plek in met 456 stuks waarvan Aad Alsemgeest er 27 had. Op de 3e plek 2007/8 met 430 stuks en ik zij de gek er 26 op mijn rekening zette. In totaal zijn tot 2010/11 ca 5383 maal 180ers gegooid en tot vandaag toe wat op het net te terug vinden is 5757 stuks.
Hiermee zijn we er nog niet want ook de andere divisies doen natuurlijk mee en zij zijn goed om het totale plaatje op ca 8333 maal 180ers te zetten van 2004/5 tot heden.
Nu ik toch bezig ben en het buiten toch niet veranderd maar Barry Albers het op facebook over een record heeft denk ik te weten wat hij hiermee bedoelt. Terug dus naar DID site maar nu naar de kampioen teams in de ere divisie hoeveel punten zij uiteindelijk behaald hebben want ook hier ligt een record voor de deur. Bull Shit blijft timmert wat dat betreft stevig aan de weg want zij wisten maar liefst 4 maal kampioen te worden tijdens de digitale snelweg. Gevolg, een top 3, In 2009/10 vult Bull Shit de 1e plek nog in met 191 behaalde punten. 182 punten in 2004/5 en in 2010/11 met 175 punten. Tja, ik weet het, natuurlijk kan iedereen dit opzoeken om tot dezelfde conclusie te komen maar zoals ik al zij zoek ik weer naar uitdagingen waardoor je spelers weer scherper kan maken dan ze al zijn.
Die 191 uit 2009/10 van Bull Shit zou wel eens gebroken kunnen worden en wel door Delfts sterkste team op het moment Mook’s Bulldogs. Zij wisten tijdens dit stukje maar liefst 9 maal het maximale uit een wedstrijd te halen 9-0 met nog 4 wedstrijden te gaan, op naar misschien de dubbele cijfers dus. Hiermee staan zij met 22 wedstrijden en 172 punten stijf boven aan en staan bijna 2 wedstrijden los van Bull Shit. Ook hier is dus een record te verwachten namelijk het magische getal 200 door Mook’s Bulldogs.
Cijfers en letters dansen intussen de samba voor mij ogen als ik besluit naar het team te speuren die minder goed presteerden. Kameleon, een hecht team die al jaren elke week precent zijn was het team dat in 2005/6 helaas 18 maal 0-9 uit 22 wedstrijden moest incasseren waarmee zij echter maar 5 punten behaalden. Ook dat is record op zich.
Als je dan bedenkt dat we nog steeds in ons jubileum jaar verblijven is het een welkome actie en prestatie van alle spelers die dit toch maar voor elkaar krijgen.
Tja, ik zie iedereen al met de nodige vraag en uitroep tekens aan tafel zitten of op bed liggen. Het ligt er maar net aan waar jij nu ligt of zit natuurlijk maar je hoeft niet achterom te kijken of door je slaapkamer raam te gluren of je al qaida in je tuin ziet te schoffelen of je nek wil masseren.
Nee, ik hoefde niet lang na te denken over deze titel. Sterker tijdens een gesprek met de persoon in kwestie ontplofte bij mij een grijze cel en had de man het idee van dat komt wel goed yep. Shit, na ja goed dan, met dat laatste woord yep weten de trouw facebook lezers waarschijnlijk wel over wie ik het heb maar dat houd ik nog even onder de grond. Feit is dat er soms spelers zijn die in zichzelf willen keren tijdens een potje pijle kijle, dat noemt men concentratie. En als je dit weet te halen kan men verwachten dat jij niets meer of ziet of hoort althans dat hoopt men.
Het is dus te simpel voor woorden, als je aan sport doet wil je winnen anders kun je net zo goed onder je lakens blijven. Maar als je die lakens dan alsnog zat ben en je geeft je vrouw een avondje vrijaf moet je niet zeuren dat je teamgenoten ook los gaan na een week hard werken. Tja als dit dan tijdens je fanatieke momenten gebeurd kun je van een koude kermis thuis komen vooral als je zelfs niet om een bepaalde schrijver zit te wachten.
Het team valt al jaren op door hun fanatisme en soms arrogante houding waardoor zij elke week een pad vol bermbommen lijken te bewandelen. Menig tegenstander heeft zich dus wel degelijk afgevraagd hoelang zij dit nog volhouden en wanneer z’n bom onverwacht ontploft. Nou de afgelopen week was het dan zover, men bleek van het pad geraakt en wisten helaas niet meer de juiste weg terug te vinden terwijl het stuk voor stuk zeker geen verkeerde spelers zijn, sterker als niveau speler zou men in elk team welkom zijn.
Met de hak op een pin gevolgd door die verschrikkelijke klik zorgde ervoor dat het team bijna alle kanten opvloog. Men bleek alle opgehoopte frustratie bleek niet om te kunnen zetten op het bord maar naar elkaar en dan lijk je als team zijnde in de afgrond te flikkeren. Echter wist één persoon als hospik op te treden door steevast vaarwel te zeggen zodat het team alsnog door kan zij het gewond.
Maar gewond of niet als body dien je het team niet in de steek te laten vlak voor de eindstreep zoals in het leger. Lastig of niet die kracht wist ook Sabit op te brengen door domweg zijn pijle te laten spreken tot einde van dit seizoen omdat we altijd voor elkaar klaar stonden aldus Sabit. Het zijn dan stuk voor stuk geweldige gasten en heb het altijd goed gehad bij hen maar het is tot hier en niet verder.
Sabit wenst de Outsiders veel succes in het volgend seizoen.
De klaplopers van de DID
Nou breekt mijn klomp en dan ben ik nooit boer geweest en zal dat ik ook nooit worden maar mijn klompen breken wel spontaan in twee stukken als je bedenkt wat ons zo geliefde sport pijle kijle los kan maken.
Dagelijks speur ik facebook af omdat ik er graag in kijk naar wat iedereen zoal op zijn of haar hard heeft en dat is niet gering kan ik je verzekeren. De één knalt zijn of haar privé leven de ether in, we kunnen dan lezen hoe men een kopje thee drinkt en een beschuitje eet na waarschijnlijk een hard verwarmde nacht waar menig vriend jaloers op kan worden. De ander laat de hele wereld weten hoe men de dag door gaat komen door diverse instanties verrot te schelden, die vent achter zijn balie vandaan te trekken of doodgewoon een werkdag met ons te delen.
Je kunt elke dag lezen hoe de mensen leven terwijl men het privé leventje ook een hoog aanzien geeft. Dat laatste zal dan wel zo zijn maar bij sommige geplaatste foto’s krijg je als lezer ook je twijfels. Bij de een wil je graag uitgenodigd worden zo lekker ziet het eten er uit terwijl de ander later problemen krijgt met de overtollige verschillende drank zo zien ze er soms uit.
Als vriend geen enkel probleem natuurlijk want het zijn toch de mensen die jou als vriend toegevoegd hebben dus lul ik lekker met de menigte mee en ik schiet intussen ook de gekste, stomste, leuke en mooiste dingen de lucht in. En juist over dat laatste wat we elke dag kunnen lezen zien we steeds vaker terug komen.
Iets moois, en dat zeg ik denk ik met recht. Zoals ik al eerder zij, darten maakt meer los dan men verwacht. Met darten hebben we namelijk altijd met uitdagingen te maken, sterker, aanvallend darten noemen we dat tegenwoordig geloof ik. Maar goed sommige spelers hebben ook de bouw hoe een zogenaamde kroegenloper eruit zou moeten zien. Een afdak om zijn fraaiste lichaamdeel af te schermen.
Maar hoe groter die loods word hoe lastiger is het om je evenwicht te houden tijdens het pijle kijle, die loods wankelt dan aan alle kanten. Er is dus maar één manier om die loods om te bouwen tot een klein schuurtje of te wel een klein luifeltje en dat is sporten. Sporten tot je pijn voelt en dan de moed opbrengen door te gaan en over die pijn grens te stappen.
Delft heeft z’n persoon, een vent waar je nu wel kerel tegen kunt zeggen want oh wat stapt hij er op los. Vele straatklinkers en stoeptegels heeft hij intussen bewandeld al is het alleen maar om weer fit te worden waarmee hij zijn loods ook klein weet te krijgen. Uit onverwachte hoek kreeg hij gezelschap van iemand die ook niet in een glaasje meer spuugt en de smaak kregen zij te pakken.
Samen zien hoe ver zij komen, op jacht naar versleten schoenzolen en de zoektocht naar de schoenen winkel komt op het program. Maar als er één schaap over de dam is volgen er meer. Echter van de honderden leden zijn maar een handje vol schapen bereid die twee kilometer vreters fysiek en mentaal te begeleiden. Dus ook zij zijn aan de training gegaan, hebben hun sloffen ongebonden, de mouwen opgestroopt en gaan zingend door straten over pleinen en door dalen.
Dalen! Hier in Delft hoor ik je denken. Ja, ik denk niet aan het heuvelige landschap richting het Europees landgoed. Wij hebben de Hovenbrug, de Koepoortbrug, de Reineveldbrug en alle bruggentjes over onze grachten. Maakt niet uit verder, ze nemen die heuveltjes gewoon een paar keer waarbij ze de blaren voor lief nemen.
Zijn ze die Delftsche bergen zat dan kun je ze tegen komen tussen de koeien en de buffels waar het gras twee kontje hoog is en de geur van bier ver te zoeken is of het motten de sappen van die huisdieren zijn pff.
Ze zijn echter vastberaden hun spieren te trainen voor de 4 daagse van Nijmegen om daar uiteindelijk de Gladiolen te halen door elke dag 50 km te lopen, ik wens ze in elk geval heel veel geluk en plezier maar dat moet wel lukken met Renaldo van de akker, Lenie Mook, Peter La Rondelle, Stefan v/d Kraan en Barry van Spelden bij elkaar.
En het leuke is dat ook de avondvierdaagse van Delft bij hun training hoort dus zie ik ze elke avond voorbij marcheren als ik met mijn maatje Marion v/d Stap de wandelaars begeleid door het drukke verkeer.
Ik zou zeggen houdt de sloffen warm en we houden jullie in de gaten.
 |
| Maatje Lenie Mook |
 |
| Maatje Peter La Rondelle |
 |
| Maatje Barry van Spelden |
 |
| Maatje Renaldo v/d Akker |
 |
| Maatje Stefan v/d Kraan |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten